Alphaville NOP weer terug na periode van doodziek zijn

Frank won met Alphaville NOP (v. Sandreo) meerdere gouden medailles op verschillende kampioenschappen in de paradressuur en afgelopen zomer wonnen ze de zilveren medaille in grade V op de Paralympische Spelen in Tokio van 2021. Volgende week gaat de combinatie, zoals we gewend zijn, van start op het NK Dressuur. Toch is dat niet vanzelfsprekend. Alphaville NOP werd na de Paralympisch Spelen doodziek, waardoor Frank het advies kreeg hem in te laten slapen.

 

“Na Tokio kreeg Alf vakantie”, vertelt Frank. “Hij stond dus veel in de wei en ik reed hem minder. Tijdens zijn ‘vakantie’ kwam hij een paar keer de wei uit met een ontstoken neus, of een dikke knie. Niets ernstigs en na drie, vier dagen ging het telkens ook weer weg. Bovendien mogen mijn paarden paard zijn. Ik schrik niet als ze met een wondje de wei uitkomen bijvoorbeeld.”

In oktober 2021 reed Frank de KNHS-Witte Van Moort Para Dressuur Trophy met Guetta (v. Sandreo) in plaats van Alphaville. “Alf was niet helemaal fit en begon een beetje te hoesten. Toen begon de ellende eigenlijk. Het hoesten werd steeds erger. Het ging echt door merg en been. Later kreeg hij een keelontsteking en die gekke ontstekingen bleven op verschillende plekken opspelen. We hebben immens veel onderzoeken gedaan om erachter te komen wat er aan de hand was, maar ondanks de verschillende ontstekingen in zijn lijf, waren er geen ontstekingswaarden in zijn bloed te vinden. Zijn bloed is zelfs naar Amerika gestuurd voor onderzoek.” Ondertussen ging Alphaville NOP achteruit. “Hij kon niet meer eten en als hij water dronk kwam dat er door zijn neus weer uit. Hij wilde nog wel uit de hand eten, dus ik voerde hem tot midden in de nacht brokjes uit de hand. Zo kreeg hij toch nog wat binnen.”

“Uiteindelijk ging hij vier dagen naar een kliniek, waar ze me vertelden dat ze er 99% zeker van waren dat hij een tumor in zijn keel had. Die tumor zou snel groeien en daardoor zou Alf uiteindelijk stikken. Ik kreeg dus het advies om hem in te laten slapen. De arts was er echt van overtuigd dat hij de oorzaak gevonden had, maar voor mijn gevoel klopte het niet. Want waar kwamen die ontstekingen dan telkens vandaan? Ondertussen ontdekte Alf dat hij water kon drinken door een hap water te nemen, zijn hoofd naar voren te houden en het water naar achteren te gooien. Je merkte dus echt dat hij het probeerde. Tegelijkertijd wilde de dierenarts nog een biopt van zijn keel nemen, omdat de vorige te klein zou zijn geweest. Ik wilde er niets van weten. Ze hadden al genoeg in zijn keel gerommeld en hij begon eindelijk weer een klein beetje te eten. Als alternatief van het biopt konden we naar de kliniek in Utrecht, waar ze een staande CT-scan maakten. En wat bleek daar? Het was helemaal geen tumor…”

“De arts in Utrecht vertelde me dat ze een paar duizend paarden per jaar behandelen, maar dat er altijd een paar zijn waarvan ze niet weten wat er aan de hand is. Ik vroeg hen wat het mogelijk zou kunnen zijn. Ze vertelden dat ze dachten dat het immuunsysteem volledig in de war was, waardoor het lichaam ook tegen gezonde cellen vecht, maar ze konden het niet bewijzen. Ze zeiden dat ik hem een hoge dosis cortiscosteroiden kon geven. Dan waren er twee mogelijke uitkomsten: of zijn immuunsysteem zou resetten of hij zou het niet overleven. Maar Alf zag er zó slecht uit. Er was niks van zijn dikke, gespierde billen over en zijn hals was een stokje. Ik was bang dat hij dat niet zou overleven.”

Toevallig had Frank gehoord van Rob Jan Zomer, van Natuurgeneeskundige Praktijk voor Dieren. “Het werkt op homeopatische basis. Dat is eigenlijk niet zo mijn ding, maar ik sta er wel voor open.” Eind oktober kreeg Frank het advies om Alphaville in te laten slapen. Nog geen week later kwam Rob Jan Zomer en na veel ampullen en druppels mocht Frank 15 december weer rijden. “Ik had niet verwacht dat ik hem überhaupt nog zou rijden, maar hij knapte steeds verder op. Nu zijn we gewoon weer op ons oude niveau!”

Maar Alphaville NOP kwam van ver. “Hij was dun, had geen conditie en zijn bespiering was helemaal weg. Ik ben begonnen met het wandelen aan de hand in het bos. Gewoon wat heuveltjes op en af. Daarna weer onder het zadel. Bij de eerste keer draven was hij na vijf meter al op, maar hij gaf goed aan wanneer het tijd was voor de volgende stap. Hij begon dan te piafferen en de eerste keer galopperen was ook zijn initiatief. Ook al kon hij na 50 meter al niet meer.”

“We hebben afgelopen week weer bij Adelinde Cornelissen getraind en zij heeft hem ook groen licht gegeven. Die bevestiging had ik nodig. We gaan daarom volgende week weer de ring in, op het NK Dressuur en we komen daar niet alleen om mee te rijden! Alf is weer helemaal de oude en laat me in de ring nooit in de steek. Hij is een vechter en gaat er altijd voor. Dat is maar weer gebleken.”